ശൈഖുനാ ആലികുഞ്ഞി ഉസ്താദ്

 #താജുശ്ശരീഅവിശദമായി അറിയണോ ....

പഠനം,കുടുബം,അനുഭവം,ആദർശം

അഭിമുഖം :hafiz sulfi pkl ✍🏻✍🏻✍🏻✍🏻

ശൈഖുനാ ആലികുഞ്ഞി ഉസ്താദ് ഉത്തര കേരളത്തിലെ പ്രഗത്ഭനായ പണ്ഡിത ശ്രേഷ്ഠനാണ്. വിജ്ഞാനവും വിനയവും കൊണ്ട് ജനമനസ്സുകള്‍ കീഴടക്കിയ ഈ മഹാനുഭാവന്റെ ജീവിതത്തില്‍ പുതിയ തലമുറക്ക് നല്ല മാതൃകയുണ്ട്. 

ഷിറയയില്‍ ബസ്സിറങ്ങി ലത്വീഫിയ്യ കോളേജിലെത്തി ഉസ്താദിനെ കണ്ടു. നിഷ്‌കളങ്കമായ പെരുമാറ്റവും ആത്മാര്‍ത്ഥത തുടിച്ചു നില്‍ക്കുന്ന മുഖഭാവവും എന്റ മനസ്സില്‍ ഏറെ ഇടം പിടിച്ചു. വിഷയം അവതരിപ്പിച്ചപ്പോള്‍ ലാളനയോടെ അടുത്തിരുത്തി. കൊച്ചുകുട്ടിയെ പോലെ ചോദ്യങ്ങള്‍ക്ക് ഉസ്താദ് മറുപടി പറഞ്ഞു തുടങ്ങി.

ജനനം കുടുംബം

 10935 മാര്‍ച്ച് നാല് ചൊവ്വാഴ്ച്ച കാസര്‍ഗോഡ് താലൂക്കിലെ ഷിറിയ വില്ലേജിലെ ഒളയം എന്ന പ്രദേശയത്തായിരുന്നു ആലിക്കുഞ്ഞി ഉസ്താദിന്റെ ജനനം. പിതാവ് അബ്ദുറഹ്മാന്‍ ഹാജി. മാതാവ് മര്‍യം. പരമ്പരാഗത കുടുംബം മുക്രിമാരായിരുന്നു ഉസ്താദിന്റെ പിതൃകുടുംബം. പിതാവിന്റെ പിതാവ് കുഞ്ഞഹ്മദ് അവരുടെ പിതാവ് ഫഖ്‌റുദ്ദീന്‍ എന്നവരും മുക്രിമാരായിരുന്നു.

 ഉസ്താദിന്റെ പിതാവിന് ആദ്യം കപ്പലിലായിരുന്നു ജോലി. പിന്നെ കച്ചവടവും. പക്ഷേ പിതാവും അറിയപ്പെട്ടിരുന്നത് കുടുംബനാമമെന്ന നിലയില്‍ മുക്രി അബ്ദുറഹ്മാന്‍ ഹാജി എന്നായിരുന്നു. പക്ഷേ ഇന്നത്തെ മുക്രിമാരെപ്പോലെ മുഅദ്ദിന്‍ എന്ന അര്‍ത്ഥത്തിലായിരുന്നില്ല അന്ന് സമൂഹം മുക്രിമാരെ കണ്ടിരുന്നത്. ഖുതുബയടക്കം പള്ളിയിലെ എല്ലാ ജോലികളും ചെയ്തിരുന്നവരായിരുന്നു മുക്രിമാര്‍.

 മുക്രി അബ്ദുറഹ്മാന്‍ ഹാജി വലിയ ഭക്തനും ദീനി സ്‌നേഹിയുമായിരുന്നു. പണ്ഡിതന്മാരോടും മുതഅല്ലിമീങ്ങളോടും വലിയ താല്‍പര്യമായിരുന്നു. സമ്പന്നനും സാത്വികനുമായ അദ്ദേഹത്തിന്റെ വലിയൊരാഗ്രഹമായിരുന്നു തലമുറകളായി തന്റെ കുടുംബം കയ്യാളിയിരുന്ന നാട്ടിലെ മത നേതൃത്വം വഹിക്കാന്‍ പറ്റിയ ഒരു മകന്‍ വേണമെന്നത്. മാതാവിനെപ്പോലെത്തന്നെ ആ പിതാവ് നല്ല സമയങ്ങളിലെല്ലാം പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചു. തന്റെ മകന്‍ ഒരു നല്ല പണ്ഡിതനായിത്തീരാന്‍.

 മാതാവിന്റെയും പിതാവിന്റെയും ഉല്‍ക്കടമായ ആ ആഗ്രഹമാണ് ഷിറിയ ആലിക്കുഞ്ഞി മുസ്‌ലിയാരിലൂടെ പൂവണിഞ്ഞത്. അവരുടെ പ്രാര്‍ത്ഥനയുടെ സാഫല്യമാണ് നാട്ടില്‍ മൊത്തം വിജ്ഞാന പ്രഭ പരത്തി നാടിന്റെ അഭിമാനമായി മാറിയ ആലിക്കുഞ്ഞി ഉസ്താദിലൂടെ ലോകം ദര്‍ശിച്ചത്.

 ഒളയം ഗുദര്‍ മുഹമ്മദിന്റെ മകള്‍ മര്‍യമാണ് ഉസ്താദിന്റെ മാതാവ്. പിതാവും മാതാവും ഒരേ നാട്ടുകാരാണ്. അത് കൊണ്ടു തന്നെ ഇന്നുള്ള മിക്ക നാട്ടുകാരും  എന്റെ കുടുംബക്കാരാണ് എന്ന് പറയുമ്പോള്‍ ഉസ്താദിന് അഭിമാനമാണ്. തന്റെ കുടുംബത്തിനെ കുറിച്ച് ഉസ്താദിന്റെ വാക്കുകള്‍.

 പിതാവിന്റെ പത്ത്മക്കളില്‍ ഏഴാമത്തവനാണ് ഞാന്‍. കുഞ്ഞിപ്പ ഹാജി, അന്തിഞ്ഞി ഹാജി, ബീരാന്‍ ഹാജി, മുഹമ്മദ് അബൂബക്കര്‍ ഹാജി, മുസാ എന്നിവര്‍ സഹോദര്‍ന്മാരും ആയിശ, ഹവ്വാഹുമ്മ എന്നിവര്‍ സഹോദരിമാരുമാണ്. അബ്ദുല്ല എന്നൊരു സഹോദരന്‍ ഞാന്‍ ജനിക്കുന്നതിന് മുമ്പ് തന്നെ മരണപ്പെട്ടു. അല്ലാഹു അവര്‍ക്കെല്ലാം മഗ്ഫിറത്ത് നല്‍കട്ടെ.

ഓത്തുപള്ളിയുടെ ഓര്‍മ്മകളില്‍

 ഇന്നത്തെ മദ്‌റസയുടെ പുരാതന രൂപമാണ് പഴയ കാലത്തെ ഓത്തുപള്ളികള്‍. പേര് സൂചിപ്പിക്കുന്നത് പോലെ ഓതാന്‍ പഠിപ്പിക്കുക തന്നെയായിരുന്നു പ്രധാന ലക്ഷ്യം. ആ ലക്ഷ്യത്തിലേക്കുള്ള ചവിട്ടുപടിയെന്ന നിലയില്‍ അറബി അക്ഷരമാലയും കൂട്ടെഴുത്തും എഴുതാനും വായിക്കാനും പഠിപ്പിക്കും. ആലിക്കുഞ്ഞി ഉസ്താദടക്കമുള്ള നിരവധി പണ്ഡിത പ്രമുഖന്മാരെ വാര്‍ത്തെടുത്ത പഴയ കാലത്തെ ആ ഓത്തുപള്ളിയെ കുറിച്ച് ഉസ്താദ് തന്നെ പറയട്ടെ.

 മുട്ടം ജുമാ മസ്ജിദില്‍ മുക്രിയായി ജോലി ചെയ്തിരുന്ന മൂസ മുക്രിയുടെയും അവരുടെ ഭാര്യ ഖദീജ ഹജ്ജുമ്മയുടെയും അടുത്തായിരുന്നു എന്റെ പ്രാഥമിക പഠനം. മരപ്പലകയില്‍ ചേടിമണ്ണ് തേച്ച് തണലില്‍ വെച്ച് ഉണക്കിയെടുക്കും. അതില്‍ ബലം പ്രയോഗിച്ച് അക്ഷരങ്ങള്‍ എഴുതിപഠിപ്പിക്കും. അക്ഷരങ്ങള്‍ കൂട്ടി എഴുതാനും വായിക്കാനും പഠിപ്പിച്ചതിന് ശേഷം ഖുര്‍ആന്‍ ഓതി പഠിപ്പിക്കും. ഉച്ച വരെയാണ് പഠന സമയം.

 ആത്മാര്‍ത്ഥത കൈമുതലാക്കിയ ഉസ്താദുമാര്‍ക്ക് കൃത്യമായ നിശ്ചിത ശമ്പളമുണ്ടായിരുന്നില്ല. ഓരോ വ്യാഴ്ചയും കുട്ടികള്‍ വീട്ടില്‍ നിന്ന് കൊണ്ടുവന്നു കൊടുക്കുന്ന സംഖ്യകളാണ് ഉസ്താദിന് ലഭിച്ചിരുന്നത്. അതെത്രയാണോ അത് കൊണ്ട് തൃപ്തിപ്പെടും. ശമ്പള  വര്‍ധനവിന് ആവിശ്യപ്പെടാറില്ല. ചില വ്യാഴാഴ്ചകളില്‍ അഞ്ച് രൂപ വരെ ഇങ്ങനെ ഉസ്താദുമാര്‍ക്ക് ലഭിക്കാറുണ്ടായിരുന്നു. അന്നത്തെ നിലവാരത്തില്‍ അത് വലിയൊരു തുകയായിരുന്നു.

 ഖദീജ ഹജ്ജുമ്മ മരണം വരെ എന്നെ കാണാന്‍ പലപ്പോഴും വീട്ടില്‍ വന്നിരുന്നു. ഞാന്‍ അവരുടെ വീട്ടിലും പോയിരുന്നു. മൂസ മുക്രിക്കാക്ക് സ്‌കൂളിലും ജോലി ഉണ്ടായിരുന്നു. ഓത്ത് കഴിഞ്ഞ് സ്‌കൂളില്‍ പഠിപ്പിക്കും. അദ്ദേഹത്തിന്റെ അടുത്ത് അഞ്ചാം ക്ലാസ്സു വരെ ഞാന്‍ കന്നട മീഡിയത്തില്‍ പഠിച്ചിട്ടുണ്ട്. സ്‌കൂളില്‍ അദ്ദേഹത്തിന്റെ മാസ ശമ്പളം അഞ്ച് രൂപയായിരുന്നു.

ഉപ്പയും മകനും

 പിതാവിനെക്കുറിച്ചുള്ള മധുരതരമായ ഓര്‍മ്മകള്‍ ഏറെ അയവിറക്കാനുണ്ട് ഉസ്താദിന്.

 എന്റെ പിതാവ് ആദ്യം കപ്പലിലായിരുന്നു. നാട്ടില്‍ വരുമ്പോള്‍ കുട്ടിയായ എനിക്ക് കളിപ്പാട്ടങ്ങളും മറ്റും കൊണ്ടു വന്നിരിന്നു. കപ്പല്‍ യാത്രയില്‍ നേരിടേണ്ടി വന്നിരുന്ന കടുത്ത തണുപ്പിന്റെ അനുഭവങ്ങള്‍ ഉപ്പ പറയാറുണ്ടായിരുന്നു. ഒരിക്കല്‍ കേട്ടറിഞ്ഞ മക്കള്‍ പിന്നെ കപ്പലില്‍ പോകാന്‍ സമ്മതിച്ചില്ല. അങ്ങനെ പിതാവ് നാട്ടില്‍ പലച്ചരക്ക് കച്ചവടം തുടങ്ങി. പിന്നീട് ചായക്കച്ചവടവും.

 പിന്നീട് മക്കളെല്ലാം വളര്‍ന്ന് നല്ല സമ്പന്നരായിത്തീര്‍ന്നപ്പോള്‍ കുമ്പോല്‍ സയ്യിദ് പൂക്കോയ തങ്ങളുടെ നിര്‍ദേശം വന്നു. ഇനി നിങ്ങള്‍ കച്ചവടം നിര്‍ത്തുക. ജീവിക്കാനുള്ള മാര്‍ഗമൊക്കെ ആയിട്ടുണ്ടല്ലോ. സയ്യിദന്മാരെ അതിരറ്റു ആദരിച്ചിരുന്ന പിതാവിന് പിന്നീട് കൂടുതലൊന്നും ആലോചിക്കേണ്ടി വന്നില്ല. ഉടന്‍ തന്നെ കച്ചവടം നിര്‍ത്തി. 

 ഉപ്പ കോട്ടു ധരിക്കല്‍ പതിവുണ്ടായിരുന്നു. ഞാനും ധരിച്ചിരുന്നു. ഭാര്യാവീട്ടില്‍ പോകുമ്പോള്‍ കോട്ടു ധരിച്ചത് ശരിയായില്ലെങ്കില്‍ ഉപ്പ പറഞ്ഞു തന്നിരുന്നു.

#എടക്കാട്ഉസ്താദിന്റതണലില്‍

 ആലിക്കുഞ്ഞി ഉസ്താദ് വ്യവസ്ഥാപിത മതപഠനം തുടങ്ങുന്നത് ഒളയം മുഹ്‌യിദ്ധീന്‍ മുസ്‌ലിയാരില്‍ നിന്നാണ്. മഗ്‌രിബിന് ശേഷം പള്ളിയില്‍ നിന്നും പത്ത് കിതാബ്, മീസാന്‍, സഞ്ചാന്‍, അവാമില്‍, തഖ്‌വീമുല്ലിസാന്‍ തുടങ്ങിയ കിതാബുകള്‍ അദ്ദേഹത്തില്‍ നിന്ന് പഠിച്ചു. ഫഖ്‌റുദ്ദീന്‍ മുസ്‌ലിയാര്‍, ഷിറിയ അന്തു മുസ്‌ലിയാര്‍ എന്നിവര്‍ അന്നത്തെ സഹപാഠികളായരുന്നു. പ്രാഥമിക പഠനം പൂര്‍ത്തിയാക്കിയ ആലികുഞ്ഞി ഉസ്താദിനെയും കൂട്ടുകാരെയും രക്ഷിതാക്കളോട് പറഞ്ഞ് എടക്കാട് കുഞ്ഞഹമ്മദ് മുസ്‌ലിയാരുടെ ദര്‍സില്‍ കൊണ്ടുപോയി ചേര്‍ത്തു.

 എടക്കാടുസ്താദ് അക്കാലത്തെ പ്രമുഖ പണ്ഡിതന്മാരില്‍ ഒരാളായിരുന്നു. തികഞ്ഞ സൂഫിവര്യനും കൂടിയായിരുന്നു മഹാന്‍. വെളുത്ത മുഖവും വെള്ളത്താടിയും ആരെയും ആകര്‍ഷിക്കുന്ന സ്വഭാവ മഹിമയുള്ളവരായിരുന്നു. എന്നും രാത്രി രണ്ട് മണിക്ക് തഹജ്ജുദ് നിസ്‌കരിക്കും. കരഞ്ഞ് ദുആ ചെയ്യും. മന്ത്രത്തിനും വാക്കിനുമെല്ലാം നല്ല ഫലമായിരുന്നു. അമുസ്‌ലിംകള്‍ വരെ വെള്ളം മന്ത്രിക്കാനും നൂല്‍ ഊതുവാനും മറ്റും അവരെ സമീപിക്കും. അങ്ങാടിയിലൂടെ നടന്നു പോകുമ്പോള്‍ ജാതി-മത ഭേതമന്യേ എല്ലാവരും എഴുന്നേറ്റ് ആദരിക്കും.

 ഒരിക്കല്‍ എടക്കാട് ഉസ്ാതദ് എന്നോട് ചോദിച്ചു 'മോനെ നീ എന്തിനാ ഓതാന്‍ വന്നത്? ' വിനയപൂര്‍വ്വം ഞാന്‍ പറഞ്ഞു: എനിക്കറിയില്ല, ബാപ്പ പറഞ്ഞയച്ചതികൊണ്ടാണ് ഞാന്‍ വന്നത്. അപ്പോള്‍ ഉസ്താദ് എന്നെ തിരുത്തി. 'അങ്ങനെ പറയരുത് മോനെ, നാഥനായ അല്ലാഹുവിനെ അറിയാനാണ് ഞാന്‍ മതപഠനത്തിന്റെ വഴി തെരഞ്ഞെടുത്തതെന്നാണ് പറയേണ്ടത് അതായിരിക്കണം നമ്മുടെ ലക്ഷ്യം' . ഉസ്താദന്റെ ആ ഉപദേശം എന്റെ കണ്ണ് തുറപ്പിച്ചു. ഏതൊരു പ്രവര്‍ത്തനത്തിന് ഒരുങ്ങുമ്പോഴും ഇഖ്‌ലാസ് കൈമുതലാക്കണം എന്ന പാഠം ആ ഉപദേശത്തിലൂടെ ഞാന്‍ പഠിച്ചു. എടക്കാട് ഉസ്താദിന്റെ ദര്‍സില്‍ രണ്ട് കൊല്ലമാണ് ഞാന്‍ പഠിച്ചത്.

 1949-50 വര്‍ഷങ്ങളില്‍ അല്‍ഫിയ്യ. ഫത്ഹുല്‍ മുഈന്‍, സനൂസി, ബൈത്ത് കിതാബ് എന്നീ കിതാബുകളാണ് ഇക്കാലയളവില്‍ എടക്കാടുസ്താദില്‍ നിന്ന് ഞാന്‍ പഠിച്ചത്. അക്കാലത്ത് ഉസ്താദിന് ഖിദ്മത്ത് ചെയ്യാനും എനിക്കു ഭാഗ്യം ഉണ്ടായി. ഉസ്താദിന്റെ വസ്ത്രങ്ങള്‍ വളരെ ഭംഗിയായി അലക്കി നീലം മുക്കി ഉസ്താദ് കാണുന്ന വിധത്തില്‍ അയലില്‍ ഉണക്കാനിടും.

 ആഗ്രഹിച്ചത് പോലെത്തന്നെ ഉസ്താദിന്റെ പൊരുത്തവും പ്രാര്‍ത്ഥനയും വേണ്ടുവോളം എനിക്ക് ലഭിച്ചു. അത് തന്നെയാണ് എന്നെ ഈ നിലയില്‍ എത്തിച്ചതും. 

 എടക്കാടുസ്താദിന്റെ മഹത്വം വിളിച്ചോതുന്ന നിരവധി സംഭവങ്ങള്‍ക്ക് ഞാന്‍ സാക്ഷിയായട്ടുണ്ടെന്ന് ആലികുഞ്ഞി ഉസ്താദ് പറയുന്നു. അതിലൊരു  സംഭവം ഉസ്താദിന്റെ വാക്കുകളില്‍:

 അന്ന് പള്ളിയുടെ തൊട്ടടുത്ത് എടക്കാടുസ്താദ് നനച്ചു വളര്‍ത്തിയിരുന്ന ഒരു മാവിന്‍ ചെടിയുണ്ടായിരുന്നു. ഒരിക്കല്‍ ഒരാട് വന്ന് ആ ചെടി തിന്ന് കളഞ്ഞു. അത് കണ്ട ഉസ്താദ് ആടിന്റെ നേര്‍ക്ക് തിരിഞ്ഞ് വേദനയോടെ ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു: ഞാന്‍ നനച്ചു വളര്‍ത്തിയ ഈ മാവിന്‍ തൈ തിന്നാനാണൊ നീ വന്നത്? ഉസ്താദ് പറഞ്ഞ് തീരേണ്ട താമസം ആട് ചത്ത് വീണു!

 രണ്ടു വര്‍ഷത്തെ പഠനത്തിനു ശേഷം എടക്കാട് നിന്ന് പിരിഞ്ഞ് പോകാന്‍ ഉസ്താദിനോട് സമ്മതം ചോദിച്ചപ്പോള്‍ ഉസ്താദ് സന്തോശപൂര്‍വ്വം സമ്മതം തന്നു. കൂടെ ഇങ്ങനെ പറയുകയും ചെയ്തു: കൊല്ലത്തില്‍ രണ്ട് പ്രാവിശ്യം അല്ലെങ്കില്‍ ഒരു വട്ടമെങ്കിലും എന്നെ കാണാന്‍ വരണം. ഞാന്‍ സമ്മതിച്ചു.

 എടക്കാടുസ്താദിന്റെ നിര്‍ദേശപ്രാകാരം പിന്നീട് ഞാന്‍ പലപ്പോഴും ഉസ്താദിനെ കാണാന്‍ പോയിരുന്നു. വലിയ സന്തോഷമായിരുന്നു ഓരോ സന്ദര്‍ശന വേളയിലും ഉസ്താദ് കാണിച്ചിരുന്നത്.

 പരപ്പനങ്ങാടിയില്‍ പഠിക്കുന്ന സമയത്ത് ഒരിക്കല്‍ കാണാന്‍ പോയപ്പോള്‍ പ്രത്യേകം പ്രാര്‍ത്ഥിക്കണമെന്നും ഇനി നമ്മള്‍ തമ്മില്‍ കണ്ടുകൊള്ളണമെന്നില്ലെന്നും പറഞ്ഞു. വളരെ ദുഃഖിതനായിട്ടാണ് ഞാന്‍ മടങ്ങിയത്.

 പിന്നീട് ഒരു മാസം കഴിഞ്ഞ് ഞാന്‍ ഹജ്ജിന്ന് പോകുന്ന കാര്യം പറയാന്‍ ഉസ്താദിനെ സമീരപിച്ചപ്പോള്‍ ഉസ്താദ് ശയ്യാവലംബിയാണ്. ആരെയും തിരിച്ചറിയാത്ത അവസ്ഥ, ദയനീയാവസ്ഥ കണ്ട ഞാന്‍ അന്നവിടെത്തന്നെ താമസിച്ചു. താമസിയാതെ പ്രിയപ്പെട്ട എടക്കാട് ഉസ്താദ് വഫാത്തായി. മരണാനന്തര ചടങ്ങുകളിലെല്ലാം പങ്കെടുത്ത് മറമാടലും കഴിഞ്ഞാണ് ഞാന്‍ മടങ്ങിയത്.

 ഇനി നാം കണ്ട് കൊള്ളണമെന്നില്ല പ്രത്യേകം പ്രാര്‍ത്ഥിക്കണം എന്നൊക്കെ കഴിഞ്ഞ തവണ വന്നപ്പോള്‍ പറഞ്ഞതിന്റെ ആശയം എനിക്ക് വ്യക്തമായത് അപ്പോള്‍ മാത്രമാണ്.

 എടക്കാടുസ്താദിന്റെ ദര്‍സില്‍ നിന്ന് നേരെ പോയത് പരപ്പനങ്ങാടിയിലേക്കാണ് അവിഭക്ത സമസ്തയുടെ മുഖപത്രമായ അല്‍ ബയാന്‍ മാസികയുടെ പത്രാധിപരും സമസ്ത മുശാവറ മെമ്പറും പ്രഗത്ഭ പണ്ഡിതനുമായ കാടേരി അബ്ദുല്‍ കലാം മുസ്‌ലിയാരായിരുന്നു അവിടുത്തെ മുദരിസ്. മലയാള സാഹിത്യ രംഗത്ത് കഴിവ് തെളിയിച്ച അക്കാലത്തെ ചുരുക്കം സുന്നീ പണ്ഡിതരിലൊരാളായിരുന്നു കാടേരി.

 ചെറുപ്പമായതിനാല്‍ കാടേരിയുടെ മകനാണ് എനിക്ക് ഓതി തന്നത്. ഒരു വര്‍ഷം മാത്രം നീണ്ട് നിന്ന ആ ദര്‍സ് ജീവിതത്തില്‍ അല്‍ഫിയ്യയിലെയും ഫത്ഹുല്‍മുഈനിലെയും ചില ഭാഗങ്ങളാണ് ഓതിയത്. 1951 ലായിരുന്നു അത്.

 പിന്നീട് 1952ല്‍ പൊസോട്ട് ജമാഅത്ത് പള്ളിയില്‍ പൈവളിഗെ മുഹമ്മദ് ഹാജി ഉസ്താദിന്റെ ദര്‍സില്‍ ചേര്‍ന്ന് പഠിച്ചു. പിറ്റേ വര്‍ഷമാണ് ഉപരിപഠനാര്‍ത്ഥം തളിപ്പറമ്പ് ഖുവ്വത്തുല്‍ ഇസ്‌ലാമിലേക്ക് പോയത്. ശംസുല്‍ ഉലമ ഇ.കെ അബൂബക്കര്‍ മുസ്‌ലിയാരായിരുന്നു അവിടെ മുദര്‍രിസ്.

 വലിയ വിദ്യാര്‍ത്ഥികള്‍ക്ക് മാത്രമാണ് ശംസുല്‍ ഉലമ നേരിട്ട് ക്ലാസ്സ് എടുത്തിരുന്നത്. ഞാന്‍ ചെറുപ്പമായത് കൊണ്ട് ശംസുല്‍ ഉലമ എനിക്ക് ഓതി ത്തരുന്നതിനായി അവിടുത്തെ മുതിര്‍ന്ന വിദ്യാര്‍ത്ഥിയും സഹോദരനുമായ ഇ.കെ ഹസ്സന്‍ മുസ്‌ലിയാരെ ചുമതലപ്പെടുത്തി. ഫത്ഹുല്‍ മുഈന്‍ തുടക്കെ മുതല്‍ ജിനായത്തിന്റെ ബാബ് വരെയും നഫാഇസ്, തസ്‌രീഹുല്‍ മന്‍ത്വിഖ് എന്നീ കിതാബുകള്‍ പൂര്‍ണ്ണമായും എനിക്ക് ഓതി തന്നതും ഹസന്‍ മുസ്‌ലിയാരായിരുന്നു.

 തളിപ്പറമ്പ് ഖുവ്വത്തിലെ വിദ്യാര്‍ത്ഥിയായിരുന്നു ഹസന്‍ മുസ്‌ലിയാരെങ്കിലും കഴിവുറ്റ മുദര്‍രിസിന്റെ തികവ് അദ്ദേഹത്തിന്റെ ക്ലാസ്സുകള്‍ക്കുണ്ടായിരുന്നു എന്ന് അനുഭവ പാഠത്തില്‍ നിന്നറിഞ്ഞ് ആലുക്കുഞ്ഞി ഉസ്താദ് പറയുന്നു: ഉഷാറായി ക്ലാസ്സെടുക്കും സ്‌നേഹത്തോടെ സമീപിക്കും നാട്ടില്‍ പോകുമ്പോള്‍ സമ്മാനമെന്ന നിലയില്‍ എനിക്ക് രണ്ടു രൂപ തരാറുണ്ടായിരുന്നു.

 ഇ.കെ ഹസന്‍ മുസ്‌ലിയാരെക്കുറിച്ച് മധുരിക്കുന്ന ഓര്‍മകളാണ് ഉസ്താദിന്റെ മനസ്സില്‍ ഇന്നും നിറഞ്ഞു നില്‍ക്കുന്നത്. തെളിഞ്ഞ വ്യക്തി ജീവിതം. നല്ല പെരുമാറ്റം, അധ്വാനിച്ച് പഠിക്കുന്ന ശൈലി, രാവേറെ കഴിഞ്ഞ് സഹപാഠികള്‍ ഉറങ്ങുമ്പോഴും ഹസന്‍ മുസ്‌ലിയാരുടെ മുമ്പില്‍ ചിമ്മിണി വിളക്ക് മുനിഞ്ഞ് കത്തുന്നുണ്ടാകും. പഠിക്കുന്ന കിതാബുകളിലെ ഇബാറത്തുകള്‍ നല്ല പോലെ അപഗ്രഥിച്ച് വ്യാഖ്യാനങ്ങളും വിശദീകരണങ്ങളുമെല്ലാം നോക്കി മനസ്സിലാക്കുമായിരുന്നു(ഹസന്‍ മുസ്‌ലിയാര്‍ അടക്കമുള്ള) അക്കാലത്തെ മുതഅല്ലിമുകളുടെ പഠന രീതി.

 പഠനകാലത്ത് തന്നെ ആദര്‍ശ ധീരതയുടെ ആള്‍രൂപമായിരുന്നു ഇ.കെ ഹസന്‍ മുസ്‌ലിയാരെന്ന് ആലിക്കുഞ്ഞി ഉസ്താദ് പറയുമ്പോള്‍ ഹസന്‍ മുസ്‌ലിയാരെക്കുറിച്ചറിഞ്ഞവരാരും അത് ശരിവെക്കാതിരിക്കൂല. പിന്നീട് ഹസന്‍ മുസ്‌ലിയാര്‍ ഉപരിപഠനാര്‍ത്ഥം ഖുവ്വത്തിനോട് വിട പറഞ്ഞപ്പോള്‍ മറ്റൊരു മുതിര്‍ന്ന വിദ്യാര്‍ത്ഥിയായ അബൂബക്കര്‍ മുസ്‌ലിയാരെ ശംസുല്‍ ഉലമ എനിക്ക് ഓതിത്തരാന്‍ ഏല്‍പിച്ചു. ഫത്ഹുല്‍ മുഈന്‍ പൂര്‍ത്തിയാക്കി ഓതിയത് മഹാനവറുകളില്‍ നിന്നാണ്.

 ആരാണ് ഈ അബൂബക്കര്‍ മുസ്‌ലിയാര്‍? പില്‍ക്കാലത്ത് സി.എം വലിയുള്ളാഹി എന്ന പേരില്‍ പ്രസിദ്ധനായ മുഹമ്മദ് അബൂബക്കര്‍ മുസ്‌ലിയാര്‍ മടവൂര്‍(ഖ.സി) തന്നെ.

 സി.എം മടവൂരിനെക്കുറിച്ച് ആലിക്കുഞ്ഞി ഉസ്താദിന് പറയാനേറെയാണ്. രാവേറെ ചെല്ലുമ്പോഴും ഹസന്‍ മുസ്‌ലിയാര്‍ക്കൊപ്പം കിതാബ് ഓതുകയായിരിക്കും ശൈഖ് മടവൂര്‍. വലിയ കൂട്ടുകാരായിരുന്നു അവര്‍. നല്ല ശുദ്ധമായ ഭാഷയിലാണ് മടവൂര്‍ ക്ലാസ്സെടുക്കുക. ആരെയും ആകര്‍ഷിക്കുന്ന സംസാരവും വിശദീകരണവുമായിരുന്നു സി.എമ്മിന്റേത്. അന്ന് തന്നെ ഒരു കറാഹത്തും ചെയ്യില്ല. അനാവശ്യ സംസാരങ്ങളില്ല. വശ്യമായ പെരുമാറ്റം. ഞങ്ങള്‍ വിദ്യാര്‍ത്ഥികള്‍ക്കൊക്കെ ആദരവ് കലര്‍ന്ന ഭയമായിരുന്നു മഹാനവര്‍കളെ.

 പിന്നീട് അല്‍പ കാലത്തിന് ശേഷം സി.എം ഉപരിപഠനാര്‍ത്ഥം വെല്ലൂര്‍ ബാഖിയാത്തിലേക്ക് പോയി. പിന്നീട് മഹാനവര്‍കളെ മറ്റൊരു അവസ്ഥയിലാണ് കാണുന്നത്. 

 നാട്ടുകാരുടെ നിര്‍ബന്ധത്തിന് വഴങ്ങി താല്‍ക്കാലികമായി നാട്ടില്‍ ഖത്തീബും സ്വദറുമായി ജോലി ഏറ്റെങ്കിലും ആലികുഞ്ഞി ഉസ്താദിന്റെ വിജ്ഞാന ദാഹം അടങ്ങിയിരുന്നില്ല. ജോലിയായരിക്കെത്തന്നെ ഒളയത്ത് നിന്ന് പുഴക്കരയിലൂടെ മുഹമ്മദാജിയുടെ ദര്‍സില്‍ പോയി വീണ്ടും ഓതി. സുബ്ഹി നിസ്‌കാരം കഴിഞ്ഞ് കാല്‍ നടയായി ഇച്ചിലങ്കോട്ടേക്ക് പുറപ്പെട്ടാല്‍ പിന്നെ ളുഹര്‍ സിസ്‌കാരത്തനാണ് പള്ളിയില്‍ തിരച്ചെത്തുക. പേരിന് ഓതിയതായിരുന്നില്ലെന്ന് അര്‍ത്ഥം.

 അതിന് ശേഷം കുമ്പോല്‍ ദര്‍സില്‍ പോയി കാഞ്ഞങ്ങാട് അബൂബക്കര്‍ ഹാജിയുടെ ദര്‍സിലും ചേര്‍ന്ന് പഠിച്ചു. ആ വര്‍ഷം തന്നെ അവസാനം മൂന്ന് മാസം നെല്ലിക്കുന്നിലും പോയി കിതാബോതി.

 പിറ്റേ വര്‍ഷം ഒളയത്ത് തന്നെ തുടരാന്‍ നാട്ടുകാരുടെ നിര്‍ബന്ധമുണ്ടായിട്ടും പഠിക്കാനുള്ള ആഗ്രഹം കൊണ്ട് മാത്രം ഉസ്താദ് ജോലി ഉപേക്ഷിച്ച് മലപ്പുറം ജില്ലയിലെ പരപ്പനങ്ങാടിയിലേക്ക് യാത്രയായി. പരപ്പനങ്ങാടി പന്നയത്തെപള്ളിയില്‍ മര്‍ഹൂം കോട്ടുമല അബൂബക്കര്‍ മുസ്‌ലിയാരുടെ ദര്‍സില്‍ ചേര്‍ന്ന് പഠിക്കലായിരന്നു ലക്ഷ്യം.

#കോട്ടുമലഉസ്താദിനൊപ്പം

 ആലിക്കുഞ്ഞി ഉസ്താദിന്റെ ദീര്‍ഘകാലത്തെ പ്രധാന ഗുരുവര്യരാണ് കോട്ടുമല അബൂബക്കര്‍ മുസ്‌ലിയാര്‍. 1956 മുതല്‍ 62 വരെയുള്ള നീണ്ട ഏഴ് വര്‍ഷം അഥവാ ഒരു വിദ്യാര്‍ത്ഥിയെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം തന്റെ ഏറ്റവും നല്ല കാലം ഉസ്താദ് കഴിച്ച് കൂട്ടി ഇല്‍മ് നുകര്‍ന്നതും ആ വലിയ ജ്ഞാന തേജസ്സില്‍ നിന്നാണ്. സ്വാഭാവികമായും വലിയ കിതാബുകളൊക്കെ ഓതിയത് കോട്ടുമല ഉസ്താദില്‍ നിന്ന് തന്നെ.

 അന്ന് കോട്ടുമല ഉസ്താദിന്റെ ദര്‍സില്‍ എഴുപതോളം വിദ്യാര്‍ത്ഥികള്‍ ഉണ്ടായിരുന്നതായി അലിക്കുഞ്ഞി ഉസ്താദ് ഓര്‍ക്കുന്നു. അക്കാലത്തെ വലിയതും പ്രസിദ്ധി ഏറിയതുമായ ഒരു ദര്‍സായിരുന്നു കോട്ടുമല ഉസ്താദിന്റെ പരപ്പനങ്ങാടി പനയത്തില്‍ പള്ളിയിലെ ദര്‍സ്. അത് പോലെ മറ്റ് വലിയ ദര്‍സുകള്‍ ഉണ്ടായിരുന്നത് ചാലിലകത്തും തലക്കടത്തൂരുമൊക്കെയായിരുന്നു.

ചെലവ് കുടി അനുഭവങ്ങള്‍

 തന്റെ ചെലവ് പുരയെക്കുറിച്ച് ആലുക്കുഞ്ഞി ഉസ്താദ് പറയുന്നു: പരപ്പനങ്ങാടി ദര്‍സില്‍ പഠിക്കുമ്പോള്‍ ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്ന വീട്ടുകാരന്‍ സ്ഥിരം മദ്യപാനിയായിരുന്നു. അദ്ദേഹം എന്നെ കാണുമ്പോള്‍ വീട്ടിനകത്തേക്ക് കയറിപ്പോകും. എന്നെ ഉസ്താദ് ആ വീട്ടിലേക്ക് അയച്ചത് കൊണ്ട് പോകാതിരിക്കാനും നിവര്‍ത്തിയുണ്ടായിരുന്നില്ല. ഞാന്‍ പോക്ക് തുടര്‍ന്നു. വീട്ടലെ മറ്റുള്ളുവരാവട്ടെ വളരെ നല്ലവരായിരുന്നു. അവര്‍, പ്രത്യേകിച്ച് അയാളുടെ ഭാര്യ ഞാന്‍ ഭക്ഷണം കഴിക്കുമ്പോള്‍ സങ്കടം പറയും. മൊയ്‌ല്യാരെ ഒന്ന് നന്നായികിട്ടാന്‍ നിങ്ങള്‍ ദുആ ചെയ്യണം. ഞാന്‍ എല്ലാ ദവസവും ഭക്ഷണം കഴിച്ച ശേഷം ദുആ ചെയ്യും പ്രത്യകിച്ച് അദ്ദേഹത്തിന്റെ കുടി മാറിക്കിട്ടാന്‍. ദിവസങ്ങള്‍ കഴിഞ്ഞു പോയി. ആത്മാര്‍തഥമായ ദുആക്ക് ഫലം ഉണ്ടായി. അല്ലാഹുവിന്റെ മഹത്തായ അനുഗ്രഹം കൊണ്ട് അദ്ദേഹം കുടി നിര്‍ത്തി. വീട്ടുകാര്‍ക്ക് പെരുത്ത സന്തോഷം. പിന്നീട് അദ്ദേഹം വളരെ നല്ല നിലയില്‍ ജീവിച്ചു. ഹജ്ജിന് പോകാനും ഭാഗ്യമുണ്ടായി. 

 ആലിക്കുഞ്ഞി ഉസ്താദിന്റെ ഉച്ച ഭക്ഷണം ആദ്യം ബയാനിയ്യഃ പ്രസ്സ് ഉടമയായ ടി.കെ അബ്ദുല്ല മൗലവിയുടെ വീട്ടിലായിരുന്നു. പിന്നീട് ചേക്കുട്ടി ഹാജിയുടെ വീട്ടിലേക്ക് മാറ്റി. പരപ്പനങ്ങാടി പനയത്തില്‍ പള്ളി മഹല്ലില്‍ സ്ത്രീകളടക്കം എല്ലാവരും അന്ന് കിതാബോതുമായിരുന്നു. ഉസ്താദ്, ഭക്ഷണത്തിനായി വീട്ടിലെത്തുന്ന മുതഅല്ലിം തന്നെ. അറിയാത്ത കാര്യങ്ങള്‍ മുതഅല്ലിമിനോടവര്‍ ചോദിക്കും. സംശയങ്ങള്‍ വല്ലതുമുണ്ടായാല്‍ അത് തീര്‍ക്കാനവര്‍ പള്ളിയില്‍ നിന്ന് ഭക്ഷണത്തിന്ന് എത്തുന്ന മുതഅല്ലിമിനെ അവര്‍ കാത്തിരിക്കും. മുതഅല്ലിം തനിക്കറിയാവുന്നതാണെങ്കില്‍ പറഞ്ഞ് കൊടുക്കും. അല്ലെങ്കില്‍ ഉസ്താദിനോട് ചോദിച്ച് പിറ്റേന്ന് പറഞ്ഞുതരാമെന്ന് പറയും.

 ചിലവ് പുരകളില്‍ മുതഅല്ലിമീങ്ങള്‍ പുറത്തിരുന്ന് കൊണ്ടായിരുന്നു അകത്തുള്ള സ്ത്രീകള്‍ക്ക് കിതാബോതിക്കൊടുത്തിരുന്നത്. ഉസ്താദ് സ്വന്തം അനുഭവം വിവരിക്കുന്ത് കാണുക.

 പരപ്പനങ്ങാടിയില്‍ ഭക്ഷണ വീട്ടില്‍ പോയിത്തുടങിയതിന്റെ പിറ്റെ ദിവസം തന്നെ അവരെന്നോട് ചോദിച്ചു: പത്ത്കിതാബോതിത്തരാന്‍ പറ്റുമോ? ഞാന്‍ പറഞ്ഞു: ഉസ്താദിന്റെ സമ്മതം കിട്ടിയാല്‍ ഓതിത്തരാം. പത്ത്കിതാബ് ഓതികൊടുക്കുക എന്നത് എന്നെ സംബന്ധിച്ചടത്തോളം ഒരു പ്രശ്‌നമായിരുന്നില്ല. ഉസ്താദ് അത് ഇഷ്ടപ്പെടുമെന്നും അറിയാമായിരുന്നു. എന്നാലും ഒരദബ് പാലിക്കാന്‍ വേണ്ടിയായിരുന്നു ഞാനങ്ങനെ പറഞ്ഞത്.

 അങ്ങനെ ഉസ്താദിന്റെ അനുമതി കിട്ടിയപ്പോള്‍ ഞാനവര്‍ക്ക് പത്ത്കിതാബും അത് കഴിഞ്ഞ് ഉംദയും ഫത്ഹുല്‍ മുഈനുമെല്ലാം ക്ലാസ്സെടുത്തു കൊടുത്തു. ക്ലാസ്സ് കേള്‍ക്കാനായി മറക്ക് പിന്നിലാണ് സ്ത്രീകള്‍ ഇരിക്കാറ്.

ചേക്കുട്ടി ഹാജിയുടെ തോണി

 പരപ്പനങ്ങാടിയിലെ രസകരമായ മറ്റൊന്ന് ചേക്കുട്ടി ഹാജിയുടെ തോണിയാണ്. പരപ്പനങ്ങാടിയിലെ എന്റെ ഉച്ചഭക്ഷണ വീട്ട്കാരനായ ചേക്കുട്ടി ഹാജിക്ക് പിതാവില്‍ നിന്ന് അനന്തരമായി ലഭിച്ച ഒരു തോണി ഉണ്ടായിരുന്നു. പിതാവിനെപ്പോലെ  ചേക്കുട്ടി ഹാജിക്കും മത്സബന്ധനം കഴിഞ്ഞാല്‍ പുഴയില്‍ തന്നെയാണ് തോണി വെക്കാറ്.

 ദിവസങ്ങള്‍ കടന്ന് പോയപ്പോള്‍ ഞണ്ടുകള്‍ തിന്ന് തോണിയില്‍ ദ്വാരം വീണു. അത് കഷ്ണം വെച്ച് അടക്കും കുറേ കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ കഷ്ണം വെച്ച് വെച്ച് അനന്തരം കിട്ടിയ തഥാര്‍ത്ഥ തോണി മുഴുവന്‍ ഇല്ലാതായി. പുത്തന്‍ പ്രസ്ഥാനക്കാരെക്കുറിച്ച് ഞാന്‍ പലപ്രസംഗങ്ങളിലും ഈ സംഭവം ഉദാഹരണമായി പറയാറുണ്ട്. അവരുടെ ഇസ്‌ലാം ചേക്കുട്ടി ഹാജിയുടെ തോണി പോലെയാണെന്ന്. അഥവാ, യഥാര്‍ത്ഥ ഇസ്‌ലാമില്‍ നിന്ന് ഓരോന്നായി അടര്‍ത്തിയെടുത്ത് സ്വന്തമായി നിര്‍മിച്ച ആശയങ്ങള്‍ പകരം വെച്ച് അവസാനം ഇസ്‌ലാം തന്നെ ഇല്ലാത്ത അവസ്ഥ! അതാണല്ലൊ സത്യത്തില്‍ പുത്തന്‍ വാദികളില്‍ ഇപ്പോള്‍ കണ്ടുകൊണ്ടിരിക്കുന്നത്.

#ദയൂബന്ദിലേക്ക്

 1962 ലാണ് ആലിക്കുഞ്ഞി ഉസ്താദ് ഉപരിപഠനാര്‍ത്ഥം ദയൂബന്ദ് ദാറുല്‍ ഉലൂമിലേക്ക് പോകുന്നത്. ഉപരിപഠനത്തിന് സാധാരണമായി അക്കാലത്ത് പോവാറുണ്ടായിരുന്നത് തമിഴ്‌നാട്ടിലെ വെല്ലൂരിലേക്കോ യു.പി യിലെ ദയൂബന്ദിലേക്കോ ഒക്കെയായിരുന്നു. 

 ദാറുല്‍ ഉലൂമില്‍ ചെന്ന് ആലിക്കുഞ്ഞ് ഉസ്താദ് ദൗറത്തുല്‍ ഹദീസിലാണ് ചേര്‍ന്നത്. ഖത്വീബുല്‍ ഹിന്ദ്(ഇന്ത്യയുടെ വാഗ്മി) എന്ന പേരില്‍ പ്രസിദ്ധനായ ഖാരിഅ് മുഹമ്മദ് ത്വയ്യിബായിരുന്നു അന്നവിടെ പ്രിന്‍സിപ്പാള്‍. ഇന്ത്യയുടെ പ്രഥമ പ്രധാന മന്ത്രി ജവഹര്‍ലാല്‍ നെഹ്‌റുവിന്റെ അടുത്ത സുഹൃത്തായിരുന്നു അദ്ദേഹം. കക്കാട് വെച്ച് നടന്ന സുന്നി സമ്മേളനത്തില്‍ അധ്യക്ഷത വഹിക്കാന്‍ ത്വയ്യിബ് സാഹിബ് കേരളത്തില്‍ വന്നിട്ടുണ്ട്.

 സിഹഹുസ്സിത്ത, ശമാഇലുത്തുര്‍മുദീ, മുവത്വ ഇമാം മാലിക് തുടങ്ങിയവയായിരുന്നു ദൗറയില്‍ പ്രധാന കിതാബുകള്‍. ഓരോ കിതാബിനും ഓരോ ഉസ്താദ്. സ്വദര്‍ മുദര്‍രിസ് മൗലാനാ ഇബ്രാഹീം സാഹിബായിരുന്നു ക്ലാസ്സെടുത്തിരുന്നത്. അന്ന് ദൗറത്തുല്‍ ഹദീസിന്റെ ഉസ്താദിന്റെ കൂടെ എട്ട് കേരളീയരും മൂന്ന് മദ്രാസുകാരുമുണ്ടായിരുന്നു.

 അക്കാലത്ത് സ്ഥായിയായ വരുമാനമൊന്നുമില്ലാത്ത ദയൂബന്ദ് ദാറുല്‍ ഉലൂമിന്റെ ധനശേഖരണാര്‍ത്ഥം ഖാരിഅ് മുഹമ്മദ് ത്വയ്യിബ് ആഫ്രിക്ക, ഇംഗ്ലണ്ട്  തുടങ്ങിയ രാജ്യങ്ങളില്‍ പര്യടനം നടത്താറുണ്ടായിരുന്നുവെന്ന് ആലിക്കുഞ്ഞി ഉസ്താദ് ഓര്‍ക്കുന്നു. ഉസ്താദിന്റെ വാക്കുകളില്‍: സെലക്ഷന്‍ പരീക്ഷ അക്കാലത്ത് കഠിനമായിരുന്നു.യോഗ്യതയുള്ളവര്‍ക്ക് മാത്രം പ്രവേശനം. അതായിരുന്നു സ്ഥാപനത്തിന്റെയും അധികാരികളുടെയും നിലപാട്. ഉത്തരേന്ത്യയില്‍ മാത്രമല്ല കേരളത്തിലും ഏറെക്കുറെ അങ്ങനെയൊക്കെതന്നെയായിരുന്നു.

 സെലക്ഷന്‍ പരീക്ഷയില്‍ മുല്ലാ ഹസനാണ് വായിപ്പിച്ചത്. ബൈളാവി ഓതിയിറ്റുണ്ടോ എന്ന് ചോദിച്ചു. ഓതിയിട്ടുണ്ടെന്ന് ഞാന്‍ പറഞ്ഞു. 

 ഇന്ത്യയും ചൈനയു തമ്മില്‍ യുദ്ധം നടക്കുന്ന കാലമായിരുന്നു അത്. സ്ഥാപനത്തിലെ ഉസ്താദുമാരെല്ലാം കോണ്‍ഗ്രസ്സുകാരായിരുന്നു. രാജ്യമൊട്ടാകെ നടന്ന ചൈനാ വിരുദ്ധ പ്രക്ഷോഭത്തില്‍ വിദ്യാര്‍ത്ഥികളും പങ്കെടുത്തിരുന്നു. കോളേജ് വിദ്യാര്‍ത്ഥികളെ അണി നിരത്തി ഉസ്താദുമാരുടെ നേതൃത്വത്തില്‍ പ്രകടനം നടത്തിയിരുന്നു.

#കുമ്പോല്‍മുദര്‍രിസ്

ദയൂബന്ദിലെ പഠനം കഴിഞ്ഞ് നാട്ടിലെത്തിയപ്പോള്‍ കുമ്പോലിലേക്ക് ക്ഷണം കിട്ടി. എന്റെ നാടിന്റെ അടുത്ത് കിടക്കുന്ന പ്രദേശമാണ് കുമ്പോല്‍. മഹാന്‍മാരായ കുമ്പോല്‍ സാദാത്തീങ്ങളിലൂടെയാണ് ഈ ചെറിയ നാട് കേരളത്തിലും കര്‍ണ്ണാടകയിലും പ്രസിദ്ധിയാര്‍ജ്ജിച്ചത്. കുമ്പോലിലേക്ക് ക്ഷണിച്ചപ്പോള്‍ ഞാനവരോട് പറഞ്ഞു: എനിക്ക് ചില ആളുകളോട് മുശാവറ ചെയ്യാനുണ്ട്. അവര്‍ സമ്മതിച്ചു.

 ഞാന്‍ എന്റെ ദീര്‍ഘകാലത്തെ ഗുരുവര്യനായ കോട്ടുമല ഉസ്താദിന്റെ അടുത്ത് പോയി സമ്മതം ചോദിച്ചപ്പോള്‍ അവര്‍ സമ്മതം തന്നു. പിന്നെ കാഞ്ഞങ്ങാട് അബൂബക്കര്‍ ഹാജിയെ സമീപിച്ചപ്പോള്‍ മഹാനവര്‍കള്‍ പറഞ്ഞു: അല്ലാഹു ഒരാളെ ഹിദായത്തിലാക്കിയാല്‍ അവനെ അദബിന്റെ വഴിയില്‍ സഞ്ചരിപ്പിക്കും. നിന്റെ പ്രധാന ഉസ്താദ് കോട്ടുമല അബൂബക്കര്‍ മുസ്‌ലിയാരാണ്. എന്നോട് സമ്മതം ചോതിക്കേണ്ടില്ലായിരുന്നു. പക്ഷെ നീ എന്റെ അടുത്ത് ഓതിയത് കൊണ്ടാണ് സമ്മതം ചോദിക്കാന്‍ വന്നത്. അതാണ് അദബ്. നീ അദബ് പാലിച്ചു. നിനക്ക് നല്ല വിജയം ഉണ്ടാകും.

 കുമ്പോലിലേക്ക് മുദര്‍രിസിനെ ആവിശ്യമുള്ളത് ഞാനും അറിഞ്ഞിരിന്നു. നീ പോയി ജോലി ഏറ്റോളൂ.

 കുമ്പോലില്‍ ദര്‍സ് ഏറ്റെടുക്കുമ്പള്‍ തന്നെ ആലിക്കുഞ്ഞി ഉസ്താദ് ബന്ധപ്പെട്ടവരോടും നാട്ടുകാരോടും ഒരു കാര്യം ഉണര്‍ത്തിയിരുന്നു. ആര് ഏത് വീട്ടിലേക്ക് വിളിച്ചാലും ഞാന്‍ വരും. പക്ഷെ, ശറിന് വിരുദ്ധമായ കാര്യങ്ങളുള്ള സ്ഥലത്തേക്ക് ഞാന്‍ വരികയില്ല. കേട്ടവരൊക്കെ അതിന് സമ്മതിക്കുകയും ചെയ്തു. ബാക്കി ഉസ്താദ് തന്നെ പറയട്ടെ.

 എട്ട് വര്‍ഷം കുമ്പോലില്‍ ഞാന്‍ ജോലി ചെയ്തു. എഴുപതു രൂപയായിരുന്നു ഞാന്‍ ജോലി ഏല്‍ക്കുമ്പോള്‍ ശമ്പളമായി നിശ്ചയിച്ചിരുന്നത്. അടുത്ത വര്‍ഷം മുതല്‍ അത് നൂറ് രൂപയാക്കി ഉയര്‍ത്തി. പിന്നീട് പിരിയുന്നത് വരെ അതേ ശമ്പളമായിരുന്നു. ആയിടക്കൊരു കല്യാണ വീട്ടിലേക്ക് ക്ഷണം ഉണ്ടായി. എന്നെ കൂട്ടി കൊണ്ടു പോകാന്‍ ആള് വരികയും ചെയ്തു. പക്ഷെ ശറഇന് വിരുദ്ധമായ കാര്യങ്ങള്‍ അവിടെയുണ്ടെന്ന് ഉറപ്പ് ലഭിച്ചതിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തില്‍ ഞാന്‍ പോയില്ല. നാട്ടില്‍ അതൊരു വലിയ പ്രശ്‌നമായി ജനങ്ങള്‍ രണ്ട് ചേരിയായി ഒരു വിഭാഗം എന്നെ അനുകൂലിക്കുന്നവര്‍, മറ്റൊരു വിഭാഗം എന്നെ ആക്ഷേപിക്കുന്നവര്‍. അടുത്ത വെള്ളിയാഴ്ച ആ വീട്ടുകാര്‍ ജുമുഅക്ക് ശേഷം സംഭവം ചോദ്യം ചെയ്തു.

 അപ്പോള്‍ ശ്രോതാക്കളിലൊരാള്‍ പറഞ്ഞു ശറഇന് വിരുദ്ധമായ കാര്യങ്ങള്‍ ഉള്ളടത്തേക്ക് ഞാന്‍ വരികയില്ലെന്ന് ആദ്യമെ ഉസ്താദ് പറഞ്ഞതാണല്ലൊ. ഉടനെ മറ്റൊരാള്‍ ശറഅല്ല ബെറവ്(വിറക്). ഈ സംസാരമെല്ലാം പള്ളിയുട മുകളില്‍ നിന്ന് ഞാന്‍ കേള്‍ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. മുതവല്ലിയായ ഫസല്‍ പൂക്കോയ തങ്ങള്‍ സുഖമില്ലാത്തതിനാല്‍ അന്ന് ജുമുഅക്ക് പള്ളിയില്‍ വന്നിരുന്നില്ല. ഞാന്‍ തങ്ങളുടെ വീട്ടില്‍ പോയി കാര്യങ്ങള്‍ പറഞ്ഞു. വിഷയത്തിന്റെ ഗൗരവം നന്നായി ബോധ്യപ്പെട്ട തങ്ങള്‍ അടുത്ത വെള്ളിയാഴ്ച എന്നോട് പ്രസംഗിക്കാന്‍ പറഞ്ഞു. ശറഇന്റെ കാര്യം തുറന്നു പറയാന്‍ ആരെയും ഭയക്കേണ്ടതില്ലെന്നായിരിന്നു ഉസ്താദുമാര്‍ എന്നെ പഠിപ്പിച്ചത്.

 കുമ്പോല്‍ പാപം കോയ നഗറിലെ തങ്ങള്‍ പള്ളിയില്‍ മുക്രിയായി സേവനമനുഷ്ഠിച്ചിരുന്ന അന്തുക്കായി മുക്രിക്കയായിരുന്നു അന്ന് എന്റെ പള്ളിയിലെ മുഅദ്ദിന്‍

 ജുമുഅ നിസ്‌കാരം കഴിഞ്ഞ് ഞാന്‍ എഴുന്നേറ്റു. ജനങ്ങള്‍ എന്റെ വാക്കുകള്‍ക്കായി കാത്തിരുന്നു. ധീരതയോടെയായിരുന്നു പ്രസംഗം.

 പതിവിന് വിരുദ്ധമായി അന്നത്തെ പ്രസംഗത്തില്‍ കഠിനമാ പല വാക്കുകളും ഞാനുപയോഗിച്ചു. അധര്‍മത്തിനെതിരെ പോരാടല്‍ എന്റെ ബാധ്യതയാണ്. തിന്മക്കെതിരില്‍ പ്രതികരിക്കല്‍ പണ്ഡിതന്മാരുടെ ഉത്തരവാദിത്വമാണ്. അതില്‍ ആരെയും ഞാന്‍ വകവെക്കില്ല, അക്കാര്യത്തില്‍ ഞാന്‍ ആരെയും ഭയപ്പെടുന്നുമില്ല. ശറഅ് എന്താണെന്ന് എന്നെ ആരും പഠിപ്പിക്കേണ്ടതില്ല. കൂട്ടത്തില്‍ ഈ നാട്ടില്‍ എന്നേക്കാള്‍ വലിയ പണ്ഡിതന്‍ ഇല്ലെന്ന് വരെ ഞാന്‍ പറഞ്ഞു. വിഷയത്തിന്റെ ഗൗരവം ജനങ്ങള്‍ മനസ്സിലാക്കി എന്നെനിക്ക് ബോധ്യപ്പെട്ടു. കത്തിക്കയറിയ പ്രസംഗം അരമണിക്കൂര്‍ പിന്നിട്ടപ്പോള്‍ തങ്ങളെന്നോട് പ്രസംഗം നിര്‍ത്താനാവിശ്യപ്പെട്ടു. ഞാന്‍ പ്രസംഗം നിര്‍ത്തി. എന്നോട് രാജിവെക്കാന്‍ പറഞ്ഞു, ഞാന്‍ രാജിവെക്കുകയും ചെയ്തു.

 പ്രസംഗം കഴിഞ്ഞു നേരെ മഖാമില്‍ ചെന്ന് സിയാറത്ത് ചെയ്തു. മലയാളത്തിലാണ് ദുആ ചെയ്തത്. കുറേ ആളുകള്‍ പിന്നിലുണ്ടായിരുന്നു. അവര്‍ തെറ്റിദ്ധരിക്കാതിരിക്കാനാണ് ഞാന്‍ മലയാളത്തില്‍ ദുആ ചെയ്തത്. നാട്ടില്‍ കുഴപ്പമുണ്ടാക്കലായിരുന്നില്ല എന്റെ പ്രസംഗത്തിന്റെയും തുടര്‍ന്നുല്ല രാജിയുടെയും ലക്ഷ്യം.

#നൊമ്പരമായമുശാവറ

 വളരെ ചെറുപ്പത്തില്‍ തന്നെ തന്റെ മുപ്പതാം വയസ്സില്‍  ആലിക്കുഞ്ഞി ഉസ്താദ് കേന്ദ്ര മുശാവറ അംഗമായി മാറി.. 1965 ലായിരുന്നു അത്. താജുല്‍ ഉലമ ഉള്ളാല്‍ തങ്ങള്‍, ശംസുല്‍ ഉലമ ഇ.കെ അബൂബക്കര്‍ മുസ്‌ലിയാര്‍, റഈസുല്‍ മുഹഖിഖീന്‍ കണ്ണിയത്ത് ഉസ്താദ്, അവറാന്‍ മുസ്‌ലിയാര്‍ തുടങ്ങിയ കാലഘട്ടത്തിന്റെ ഇതിഹാസ പുരുഷന്‍മാരായിരുന്നു അന്ന് സമസ്തയിലുണ്ടായിരുന്നത്. അവര്‍ക്കിടയിലാണ് ചെറുപ്പക്കാരനായ ആലിക്കുഞ്ഞി ഉസ്താദിന് ഇടം ലഭിച്ചത്.

 1989ല്‍ സമസ്തയില്‍ പ്രശനങ്ങളുണ്ടായി. സമസ്തയുടെ വഴിത്തിരിവിന് വഴിയൊരുക്കി പതിനൊന്ന് പേര്‍ സമസ്തയില്‍ നിന്ന് ഇറങ്ങി വന്ന പ്രസ്തുത മുശാവറയിലും ആലിക്കുഞ്ഞി ഉസ്താദ് സംബന്ധിച്ചിരുന്നു. ദൗര്‍ഭാഗ്യകരമായ അന്നത്തെ സംഭവവികാസങ്ങളെ കുറിച്ച് ചിന്തിക്കുമ്പോള്‍ ആലിക്കുഞ്ഞി ഉസ്താദിന് ഇന്നും സങ്കടമാണ്. അല്ലെങ്കിലും ഈമാനുള്ളവരെയെല്ലാം വേദനിപ്പിച്ച ഒരു ദുഃഖ സത്യമായിരുന്നല്ലോ മുസ്‌ലിം കേരളത്തിന്റെ ആധികാരിക പണ്ഡിത സംഘടനയായ സമസ്തയിലെ പിളര്‍പ്പ്. ഐക്യം സമുദായത്തിന് ശക്തി പകരുമെന്നും ഭിന്നിപ്പ് ആപത്തുകള്‍ക്കും ബലഹീനതക്കും വഴിവെക്കുമെന്നും മനസ്സിലാക്കിയിരുന്നല്ലോ അവര്‍.

 അന്നത്തെ സംഭവവികാസങ്ങള്‍ ഉസ്താദിന്റെ ഭാഷയില്‍;

 കണ്ണിയത്ത് ഉസ്താദിന്റെ അഭാവത്തില്‍, ചിലപ്പോള്‍ സാന്നിധ്യത്തിലും സാധാരണ എല്ലാ മുശാവറയോഗങ്ങളിലും ഉള്ളാള്‍ തങ്ങളായിരുന്നു അദ്ധ്യക്ഷം വഹിച്ചിരുന്നത്. അതിന് വിരുദ്ധമായി വഴിത്തിരിവിന് വഴിവെച്ച പ്രസ്തുത യോഗത്തില്‍ കെ.കെ ഹസ്രത്താണ് അദ്ധ്യക്ഷന്‍ വഹിച്ചത്. എന്തോ സംഭവിക്കാന്‍ പോകുന്നു എന്ന ഞങ്ങള്‍ അപ്പോള്‍ തന്നെ കണക്ക്കൂട്ടിയിരുന്നു. യോഗനടപടികള്‍ തുടങ്ങി അല്‍പം കഴിഞ്ഞപ്പോഴേക്കും സദസ്സ് ബഹളമായി. ജനറല്‍ സെക്രട്ടറി ഇ.കെ അബൂബക്കര്‍ മുസ്‌ലിയാരും വൈസ്. പ്രസിഡന്റ് ഉളളാള്‍ തങ്ങളും തമ്മില്‍ നീണ്ട വാക്ക് പയറ്റ് നടന്നു. രണ്ട് പേരും ഞാന്‍ സ്‌നേഹിക്കുന്നവര്‍. ഒരാള്‍ തന്റെ അഭിവന്ദ്യ ഗുരുനാഥന്‍, മറ്റൊരാള്‍ ഞാന്‍ വല്ലാതെ സ്‌നേഹിക്കുകയും ആദരിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന സയ്യിദ് കുടുംബത്തിലെ പ്രമുഖര്‍!

 രണ്ട് പക്ഷത്തും തല മുതിര്‍ന്ന ആലിമീങ്ങള്‍. ഞാന്‍ രണ്ട് പക്ഷത്തും ചേര്‍ന്നില്ല. ചൂട് പിടിച്ച വാഗ്വാദം.! എനിക്കതിയായ വേദന തോന്നി. ഇനിയിവിടെ ഇരിക്കുന്നതിലര്‍ത്ഥമില്ലെന്ന് മനസ്സിലാക്കി ഞാന്‍ ഇടക്ക് വെച്ച് യോഗത്തില്‍ നിന്നും ഇറങ്ങിപോന്നു.

 പിന്നീട് സമസ്തയുടെ പേരില്‍ കുറേകാലം കത്തുകള്‍ വന്നിരുന്നു. പക്ഷെ ഞാന്‍ പോയില്ല. ഉസ്താദുമാരെ ആരെയും വേദനിപ്പിക്കേണ്ടെന്ന് കരുതിയാണ് വളരെക്കാലം മൗനം പാലിച്ചത്.

 പക്ഷെ, അപ്പോഴേക്കും ജില്ലയിലെ, സ്ഥാപന, സംഘടനാ പരിപാടികളിലെല്ലാം സജീവമായി. ആദര്‍ശത്തിന്റെ പാതയെക്കുറിച്ച് നല്ല ബോധവവമുണ്ടായിരുന്നു. പിന്നീട് ഈയടുത്ത് അഞ്ചാറു വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു മുമ്പാണ് താജുല്‍ ഉലമ ഉള്ളാള്‍ തങ്ങള്‍ നേതൃത്വം നല്‍കുന്ന സമസ്ത മുശാവറയില്‍ വീണ്ടും അംഗമായത്. അത് വഴി പരിശുദ്ധ സുന്നത്ത് ജമാഅത്തിന് വേണ്ടി പല സേവനങ്ങളും ചെയ്യാന്‍ കഴിഞ്ഞതില്‍ സന്തോഷമുണ്ട്.

 സുന്നത്ത് ജമാഅത്തിനെക്കുറിച്ച് ആധികാരികമായി പഠിക്കാന്‍ അവസരമൊരുക്കി പതിനഞ്ചു ദിവസം നീണ്ടു നിന്ന പണ്ഡിത ക്യാമ്പ് സംഘടിപ്പിക്കാനായത് തന്റെ സംഘടനാ ജീവിതത്തിലെ മറക്കാനാവാത്ത അനുഭവമായി ആലിക്കുഞ്ഞി ഉസ്താദ് ഇന്നും ഓര്‍മിക്കുന്നു.

കഅ്ബാലയത്തിനുള്ളില്‍

 1961ലേ ആദ്യത്തെ ഹജ്ജ് വേളയിലാണ് ജീവതത്തിലെ ഏറ്റവും സന്തോശകരമായ ആ അനുഭവം ഉണ്ടാകുന്നത്. ഒരു ളുഹാ സമയത്താണ് സംഭവം. അന്നത്തെ സഊദി രാജാവായ അബ്ദുല്‍ അസീസ് രാജാവും ചുരുക്കം ചില ആളുകളും കഅ്ബാലയത്തിന്റെ അരികിലേക്ക് കടന്നു വരുന്നു. എല്ലാ വര്‍ഷവും നടന്നു വരാറുള്ള കഅ്ബ കഴുകല്‍ ചടങ്ങ്. ഞാന്‍ അല്‍പം മാറി നിന്ന് രംഗം വീക്ഷിച്ചു. പെട്ടെന്നാരോ ഒരു ഗോവണി കൊണ്ടു വന്ന് കഅ്ബാലയത്തിന്റെ വാതിലില്‍ വെച്ചു. അസീസ് രാജാവിന് കഅ്ബാലയത്തിനുള്ളിലേക്ക് പ്രവേശിക്കാനുള്ളതാണെന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലായി.

 ഞാന്‍ കോണിയുടെ നേരെ ചുവട്ടില്‍ ചെന്നു നിന്നു. രാജാവും സംഘവും കയറിയതിന്റെ തൊട്ടു പിന്നാലെ ഞാനും ആ ഗോവണിയിലൂടെ കയറി കഅ്ബാലയത്തിനകത്ത് പ്രവേശിച്ചു. 

 എന്റെ ഹൃദയമിടിപ്പിന്റെ വേഗതയേറി. കണ്ണുകളില്‍ നിന്ന് കണ്ണു നീര്‍ ധാരധാരയായി പ്രവഹിച്ചു. പൊട്ടിക്കരയാനല്ലാതെ ഒന്നും പറയാന്‍ കഴിയാത്ത ഒന്നും ചെയ്യാന്‍ കഴിയാത്ത ഒരുതരം മാനസികാവസ്ഥയിലായിരുന്നു അപ്പോള്‍ ഞാന്‍. ഞാന്‍ പ്രാര്‍ത്ഥിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചു. പക്ഷെ വാക്കുകള്‍ തൊണ്ടയില്‍ കുടുങ്ങി, അവ പുറത്തേക്ക് വരുന്നതേയില്ല. സമയം കടന്നു പോകുന്നത് ഞാന്‍ അറിഞ്ഞില്ല ഒരു തരം മരവിപ്പ്. ആ ഒരവസ്ഥ വര്‍ണിക്കാന്‍ ഞാന്‍ ഇന്നും അശക്തനാണ്. 

 ഇതനകം രാജാവും പരിവാരങ്ങളും ഇറങ്ങിപ്പോയിട്ടുണ്ടായിരുന്നു. രാജാവിന് കയറാന്‍ വെച്ച ഗോവണി രാജാവ് ഇറങ്ങിയ ശേഷം എടുത്ത് മാറ്റിയിരുന്നു. ഞാന്‍ അകത്ത് ബാക്കിയായി. ഞാന്‍ വാതിലിനടുത്തേക്ക് ചെന്നു. നോക്കിയപ്പോള്‍ കോണിയില്ല. ഇനിയെന്ത് ചെയ്യും? ചിന്തിച്ചു നില്‍ക്കാന്‍ സമയമില്ലാത്തതിനാലും വേറെ മാര്‍ഗ്ഗമില്ലാത്തതിനാലും ഞാന്‍ താഴെ മത്വാഫില്‍ നിന്നിരുന്ന ഒരു പോലീസ്‌കാരന്റെ പിരടിയില്‍ ചവിട്ടി താഴേക്ക് ചാടി. അയാള്‍ എന്നോട് ദേഷ്യപ്പെട്ടു. ഞാന്‍ അദ്ദേഹത്തോട് ക്ഷമാപണം നടത്തി. എന്റെ ക്ഷമാപണം കേട്ടപ്പോള്‍ അദ്ദേഹത്തിന് ചിരി വന്നു.

 കഅ്ബാലയത്തിനുള്ളില്‍ പ്രവേശിക്കാനും അവിടെ വെച്ച് പ്രാര്‍ത്ഥിക്കാനും കഴിഞ്ഞതില്‍ എന്റെ മനസ്സില്‍ സന്തോശത്തിന്റെ പൂത്തിരി കത്തി. 1961ലെ ഒന്നാമത്തെ ഹജ്ജ് യാത്രയിലാണ് പ്രസതുത സംഭവം ഉണ്ടായത്. അന്നെനിക്ക് ഇരുപത്താറ് വയസ്സ് പ്രായമായിരുന്നു. ആ യാത്രയിലെ തിരിച്ചുവരവ് സമയത്ത് കടലില്‍ നല്ല കാറ്റും മഴയും ഉണ്ടായിരുന്നു. കപ്പലില്‍ മുമ്പ് ജോലി ചെയ്ത് പരിചയമുള്ളതിനാല്‍ ഉപ്പ ഞങ്ങളെ സമാധാനിപ്പിച്ച് കൊണ്ടിരിന്നു. ഏതായാലും ദിവസങ്ങള്‍ക്ക് ശേഷം യാതൊരാപത്തും കൂടാതെ ഞങ്ങള്‍ ബോംബെയില്‍ കപ്പലിറങ്ങി.

 *******************************

 ഒരുപാട് സംസാരിക്കാന്‍ ആഗ്രഹമുണ്ടായിരുന്നു. പുറത്ത് എസ്.വൈ.എസിന്റെ സ്വഫ്‌വ അംഗങ്ങള്‍ കാത്തിരിക്കുന്നത് കൊണ്ട് പെട്ടെന്ന് നിര്‍ത്തേണ്ടി വന്നു. അലട്ടികൊണ്ടിരിക്കുന്ന അസുഖത്തെക്കുറിച്ച് പറഞ്ഞപ്പോള്‍ ഒരു സ്വാലാത്തിന്റെ ഇജാസത്ത് തരികയും തലയില്‍ മന്ത്രിക്കുകയും ചെയ്ത് ഭക്ഷണം കഴിച്ച് വേണം പോകാന്‍ എന്ന നിര്‍ദേശത്തോടെ എന്നെ ഈ വന്ദ്യ ഗുരു യാത്രയാക്കി.

https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=924187971650635&id=408302923239145